Owrzodzenie podudzia określane też mianem wrzodu to wykwit skórny o wtórnym charakterze. Można je łatwo rozpoznać, bo zwykle przyjmuje postać otwartej rany, która trudno się goi. Pochodzenie owrzodzenia podudzia może być zróżnicowane. Może doprowadzić do niego uraz, często mamy jednak do czynienia również z drogą endogenną.
Jak rozpoznać owrzodzenie podudzi?
Bez względu na to, z jakimi źródłami owrzodzeń podudzi mamy do czynienia, pierwszym sygnałem świadczącym o ich pojawieniu się są widoczne uszkodzenia tkanki. Z czasem przeradzają się one w procesy zapalne. Brak właściwej reakcji może przy tym doprowadzić do martwicy tkankowej. Ta ostatnia może się także pojawić jako konsekwencja określonych czynników predysponujących. Owrzodzenie podudzia prowadzi do przerwania typowej dla naskórka ciągłości. Brak ochrony z zewnątrz owocuje uszkodzeniem tkanki nabłonkowej, a w dalszym etapie również skóry właściwej. Owrzodzeniu można się przeciwstawiać, należy jednak liczyć się nie tylko z tym, że jest to proces długotrwały. Osoby podejmujące się leczenia muszą być też świadome tego, że często jego konsekwencją są blizny.
Co sprawia, że mamy do czynienia z owrzodzeniami podudzi?
Owrzodzenia podudzia nie pojawiają się przez przypadek. Lekarze odpowiadający za ich diagnostykę zwykle szukają więc innych schorzeń sprawiających, że organizm mógł zareagować w taki właśnie sposób. Zazwyczaj schorzeniem takim jest cukrzyca, bywa jednak i tak, że do owrzodzeń podudzi prowadzą choroby nerwów obwodowych oraz te, które upośledzają funkcjonowanie tętniczych i żylnych naczyń obwodowych.Wśród innych czynników ryzyka przeważnie wymienia się przewlekłe zakażenie niektórymi szczepami gronkowca złocistego. Ten może przez długi czas pozostawiać w postaci utajonej, gdy jednak dochodzi do urazu mechanicznego lub termicznego, ujawnia swoją obecność. Dziś medycyna jest w stanie skutecznie radzić sobie nawet z trudnymi przypadkami owrzodzeń podudzi, aby jednak było to możliwe, zalecana jest szybka konsultacja z lekarzem.